63

ฉันนั่งทำแผลให้ตัวเองเงียบๆ อยู่ในห้อง ยิ่งพยายามบรรเทาความเจ็บปวดหรือรักษาบาดแผลมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเลวร้ายลงทุกวินาที มีเพียงรอยกัดของอัลฟ่าเท่านั้นที่จะทรงพลังได้ถึงเพียงนี้

ภาพที่โดมินิกจับฉันเหวี่ยงกระแทกกำแพง และตอนที่เขาสั่งให้ทหารยามโยนฉันเข้ามาในห้องฉายซ้ำในหัว น้ำตาไหลอาบแก้มไม่ขาดสาย มั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ