บทร้อยสอง

ตอนแรกฉันพยายามจะยอมรับชะตากรรม เพราะมองไม่เห็นทางออกอื่นใด หมาป่าในตัวฉันไม่ยอมปรากฏกายออกมาเลยถ้าไม่มีใครมากดปุ่ม และในร่างมนุษย์ ฉันก็ถูกวางยาจนทำอะไรไม่ได้เลย รวมทั้งการใช้พิษแวมไพร์บ้าๆ ในตัวฉันด้วย แล้วลอราก็หายตัวไปไหนไม่รู้

ฉันงงว่าทำไมพวกนั้นถึงไม่รู้ว่าฉันเป็นใครสำหรับพวกเขาจากรอยสัญลักษณ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ