บทที่สิบเอ็ด

ปากของฉันอ้ากว้างกรีดร้องอย่างเงียบงันขณะที่กรงเล็บของเขาจิกเข้าไปในแขน ฉันถูกเขายกขึ้นจากพื้น ก่อนที่แขนของเขาจะรวบร่างฉันไว้

ฉันทั้งเตะทั้งดิ้นรนขัดขืน หวังว่าเขาจะปล่อยฉันไป แต่ฉันจะหลอกตัวเองไปทำไมกัน เขาจงใจวางกับดักนี้ไว้รอฉัน และฉันก็เดินเข้ามาติดกับดักอย่างจัง

ถึงอย่างนั้นฉันก็คงเลี่ยงมันไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ