บทร้อยสี่สิบเอ็ด

เช้าวันต่อมา ฉันตื่นแต่เช้าตรู่เพราะข่มตาหลับไม่ลง

ความวิตกกังวลพุ่งขึ้นถึงขีดสุดเพราะฉันบังคับให้ลอร่ากับไลร่านอนหลับพักผ่อนเพื่อเตรียมรับมือกับอะไรก็ตามที่จะเกิดขึ้นในวันรุ่งขึ้น

มันรู้สึกเหมือนชีวิตฉันถูกกดปุ่มหยุดเอาไว้นานแสนนาน และในที่สุดก็มีบางอย่างกำลังจะทำให้ชีวิตฉันเข้าที่เข้าทางเสียที

...