บทร้อยห้าสิบสี่

ห้องตกอยู่ในความเงียบไปชั่วครู่

ยามค่ำคืนมาเยือน หมู่ดาวพร่างพราวเต็มท้องฟ้า สาดแสงให้ห้องดูหม่นหมอง

ช่างขัดแย้งกันเหลือเกิน เพราะขณะที่โลกภายนอกกำลังเริงร่า ธรรมชาติจัดงานเลี้ยงฉลองอย่างสุดเหวี่ยง พวกเรากลับจมอยู่ในความโศกเศร้าไม่รู้จบสิ้น มีเพียงกลิ่นซากศพเน่าเปื่อยที่คละคลุ้งอยู่เต็มประสาทสัมผัส

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ