บทที่สิบเจ็ด

“บ้าเอ๊ย!” ฉันอุทาน ความกลัวและความตื่นตระหนกถาโถมเข้าใส่ “ได้โปรดทำอะไรสักอย่างเถอะ!” ฉันอ้อนวอนธีโอดอร่าซึ่งวิ่งเข้าไปในห้องของเธอทันทีที่รับร่างนั้นไปจากมือฉัน

“พาเธอเข้ามานี่! เร็วเข้า!”

ฉันอุ้มร่างเธอขึ้นมาอีกครั้ง ค่อยๆ ผ่านประตูบานเล็กเข้าไปแล้ววางเธอลงบนเตียงที่ฉันเคยตื่นขึ้นมาเมื่อวันก่อน

เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ