บทร้อยแปดสิบสอง

เมื่อแรงกดดันอันร้ายกาจในหัวของข้าคลายลง ข้าก็ตระหนักได้ถึงสิ่งที่พวกเราทำลงไป ความกลัวและความตื่นตระหนกเข้าท่วมท้นไปทั้งใจ

“เกิดบ้าอะไรขึ้นวะเนี่ย” ลูเซียนกระซิบถามข้า น้ำเสียงของเขาพยายามจะข่มความตระหนกจากสิ่งที่พวกเราเพิ่งตระหนักได้ว่ามันคือการครอบงำจิตใจอย่างร้ายแรง

พวกเราเหล่าแวมไพร์ได้รับพรเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ