บทร้อยเก้าสิบสอง

มุมมองของลูเซียน

ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมหรืออย่างไร เราถึงเปลี่ยนจากความสุขเมื่อสัปดาห์ที่แล้วมาสู่ความบ้าคลั่งนี้ได้

ผมไม่เคยสวดภาวนาต่อองค์เทวีผู้พิทักษ์เผ่าพันธุ์ของเราเลย แต่ระหว่างทางไปช่วยหญิงอันเป็นที่รักของผมให้พ้นจากอันตรายที่เราผลักไสเธอเข้าไป ผมกลับเอาแต่ภาวนา หวังว่าเราจะยังไม่สายเกินไป

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ