บทสองร้อย ✨

ฉันอ้าปากค้าง ผงะถอยหลังด้วยความรู้สึกท่วมท้นทั้งหวาดกลัวและโล่งใจขณะก้าวถอยห่างจากชามที่บัดนี้ว่างเปล่า

“เจ้าทำได้!” เฮเมราโห่ร้องยินดี ท่าทีที่กลับมาร่าเริงสดใสของเธอนั้นน่าตกใจอย่างยิ่ง

“แล้วยังไงต่อคะ? นี่ฉันตายแล้วจริง ๆ เหรอ?”

“โอ้ ไม่หรอก เจ้าจะยังไม่ไปไหนเร็ว ๆ นี้” เทพีแห่งดวงจันทร์ตรัสต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ