บทสองร้อยหนึ่ง

นี่ใช่ความรู้สึกแบบเดียวกับตอนที่พี่รอน้องฟื้นรึเปล่า ข้าเอ่ยถามฝาแฝดที่นั่งอยู่ตรงข้ามข้าในห้องใหม่ที่เราสร้างขึ้นตลอดหกเดือนที่เมทของเราหลับใหลอยู่

จะว่าหลับก็คงเป็นคำพูดที่ถนอมน้ำใจที่สุดแล้ว นางไม่หายใจแต่ก็ยังไม่ตาย ผิวของนางส่องสว่างเจิดจ้าดุจมงกุฎ และนานๆ ครั้งนางจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จนเราเผ...