บทสองร้อยสี่

ลูเซียนหิว รีดหิวโซ ส่วนฉันน่ะหรือ? ฉันนอนแผ่ราวกับเป็นอาหารบุฟเฟ่ต์ให้เหล่าชายของฉันอยู่ตรงนั้น บนสังเวียนมวยนั่นเอง

“รู้อะไรไหม” รีดเอ่ยขึ้นพร้อมกับคุกเข่าลง “พี่กลัวมาตลอดว่าพอเธอหยุดฮีทแล้ว เราจะไม่ได้เห็นด้านนี้ของเธออีก”

ฉันหัวเราะกับคำพูดนั้น ฉันเคยใช้ช่วงฮีทเป็นข้ออ้างสำหรับความบ้าคลั่งของต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ