บทที่สามสิบสอง

“ไงทุกคน มีอะไรเหรอ” ฉันถามพร้อมกับฝืนยิ้มขณะพยายามเดินผ่านผู้หญิงห้าคนที่รวมตัวกันอยู่ตรงโถงทางเดินโดยมีโดริต้าอยู่ข้างหน้า

“ไปไหนมา” โดริต้าถามฉัน พลางหรี่ตามองอย่างจับผิด

ฉันมองท่าทีของพวกเธอ สมองของฉันคำนวณระดับความเป็นศัตรูในอากาศ

ฉันอารมณ์แย่อยู่แล้ว อย่างที่มักจะเป็นเสมอหลังจากออกมาจากที่ประท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ