บทที่สามสิบสาม

หม่อมฉันค้อมกายคารวะแด่คนทั้งสอง ร่างสองร่างที่ทำให้ชีวิตหม่อมฉันตกต่ำอย่างที่สุด แต่กลับไม่ยอมให้หม่อมฉันได้รู้สึกเกลียดชังพวกเขาอย่างแท้จริงเมื่ออยู่ต่อหน้า

พวกเขายุติการสนทนาเสียงแผ่วเบาเรื่องมีดเล่มหนึ่งแล้วหันมาสนใจหม่อมฉัน สายตาคมกริบของพวกเขายิ่งทำให้หม่อมฉันรู้สึกตึงเครียดยิ่งกว่าที่เป็นอยู...