บทสามสิบเจ็ด

ฉันไม่มีเวลามานั่งคิดถึงผลที่จะตามมา หรือแม้แต่ว่าฉันกำลังมุ่งหน้าไปที่ไหน หรือเรื่องที่ว่ามันเป็นไปไม่ได้แค่ไหน

ฉันแค่เห็นโอกาสและรู้ดีว่าคงต้องโทษตัวเองไปตลอดกาลถ้าไม่คว้ามันไว้

ยิ่งวิ่งไปนานเท่าไหร่ ประสาทหูของฉันก็ยิ่งตื่นตัว พยายามให้แน่ใจว่าไม่ได้วิ่งไปทางเขา แม้ว่าตามสัญชาตญาณแรกฉันควรจะทำแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ