บทที่หก

ฉันไม่สนใจคำทำนายแห่งหายนะของไลราแล้วเดินเข้าไปในเรือนกระจกที่สว่างไสวด้วยไฟประดับเล็กๆ ทำให้ที่นี่มีแสงเรืองรองไปทั่ว

“ว้าว” ฉันอุทานออกมากับความงามของสวนในร่มแห่งนี้ “มันงดงามจนแทบลืมหายใจเลย”

“ใช่ แม่พยายามจะนำส่วนหนึ่งของชีวิตเก่าๆ ของท่านเข้ามาไว้ที่นี่เสมอแหละ เท่าที่พ่อจะยอมให้น่ะนะ และนี่ก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ