บทเจ็ดสิบห้า

ฉันหาที่นั่งในห้องรกๆ นั่นแล้วก็นั่งไขว่ห้าง มองเขาที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการจัดห้องให้มันดูดีขึ้น

ต้องบอกว่าแค่ ‘พยายาม’ ล่ะนะ เขาคงต้องโยนของทุกอย่างในห้องนี้ทิ้งไปให้หมดนั่นแหละมันถึงจะพอดูได้ขึ้นมาบ้าง ก็ดูสิว่าเขาเอาแต่เก็บขยะอะไรก็ไม่รู้เข้ามาสุมไว้ในนี้เต็มไปหมด

ปกติแล้วฉันคงจะรีบเข้าไปช่วยเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ