บทเจ็ดสิบหก

ไม่มีใครเข้ามาหาเรื่อง

ทุกคนทำราวกับว่าฉันเป็นโรคติดต่อแล้วก็พากันอยู่ห่างๆ

ในที่สุดจูเลียนก็ลงมาแล้วมานั่งข้างๆ ฉัน

“เธอไม่รอฉันเลย” เขาพูดเสียงดัง น้ำเสียงแข็งกร้าว แต่ฉันสัมผัสได้ว่าเขากำลังตัวสั่นภายใต้ความพยายามที่จะแสดงความเป็นชายและควบคุมสถานการณ์เหมือนเคย

ปกติแล้วฉันคงจะยอมอ่อนข้อให้เขาแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ