บทเจ็ดสิบเก้า

ผมจอดรถที่ป้อมยามของอุทยาน พลางสงสัยว่าทำไมดูเหมือนไม่มีใครคอยตรวจตราเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเราไม่เป็นอันตราย

“ฝูงนี้ไม่เหมาะกับเธอเลยสักนิด” รี้ดพูดอย่างขยะแขยงขณะที่พวกเราสัมผัสได้ถึงความหละหลวมไปทั่ว

แค่แวมไพร์เกิดใหม่ที่กระหายเลือดมาเยือนเพียงครั้งเดียวก็คงทำให้พวกเขาทุกคนต้องไว้ทุกข์ได้แล้ว แต่พว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ