บทที่ 57 กลับจวนกันเถิด

เว่ยเฟิงหรงและองค์รัชทายาทพูดขึ้นมาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายจนทั้งห้องหันมามองด้วยท่าทีที่ขบขัน ท่านหมอไป๋จับชีพจรนางอยู่ก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

“พิษในกายของเจ้าถูกขับออกจนหมดแล้ว ลูกพ่อ หมดเคราะห์แล้วนะ”

“ขอบคุณเจ้าค่ะท่านพ่อ”

สองพ่อลูกหันไปมองเหยียนเฟยหย่าที่ยืนเท้าเอวเถียงกับองค์รัชทายาทและเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ