บทที่ 85 เหมือนฝัน

จักรไกรเดินเลี่ยงออกไปทันที แม้เขาจะรู้สึกไม่ชอบใจสักเท่าไหร่กับการกระทำของมนทิราก็ตาม แต่เขาสงสารเด็กมากกว่าที่จะออกไปไล่หล่อนไปได้ มนทิรายืนยิ้มเวลานี้หล่อนอาจจะยังไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก แต่น้ำหยดลงหินทุกวันยังไงเสียมันก็ต้องกร่อน แล้วมีหรือผู้ชายจะสามารถทนกับการยั่วยวนของผู้หญิงได้หากไม่ใช่พระอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ