บทที่ 22 เจ้าแพะน้อย

“เจ้าออกมาทำไม เหตุใดไม่พักผ่อนในห้อง”  เขาตำหนิเบาๆ แต่น้ำเสียงราบเรียบฟังแล้วเย็นชาและห่างเหิน

“หากท่านแม่ทัพต้องการลงโทษคนผิด ข้าก็ต้องออกมารับโทษนั้นด้วย”  จ้าวจื่อรั่วเอ่ยแล้วเดินมาเบื้องเผชิญหน้ากับเขา ใบหน้าซีดขาวราวไร้เลือดเงยขึ้นเล็กน้อยก่อนเอ่ย

“แพะน้อยเป็นของข้า ซึ่งหมายความว่าข้าเป็นเจ...