บทที่ 23 23

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน”  ลอวเรนซ์กวาดสายตาแทะโลมไปทั่ววงหน้างามก่อนจะคลายอ้อมแขนและขยับสะโพกตามด้วยจุมพิตเร้าอารมณ์ขณะไล้นิ้วมือเบาราวขนนกไปบนเอวเว้าคอดลาดสู่สะโพกผาย

“ถ้าผมทำให้คุณร้องขอผมได้ คุณต้องให้ผมรักคุณจนเช้า...มิวซีอา”

*สตราดิวาริอุส (Stradivarious = ไวโอลินที่มีเสียงไพเราะที่สุดทำจากไม้เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ