บทที่ 48 48

ลอวเรนซ์เร่งจังหวะชวนฝันเร็วขึ้น ๆ ทว่าหญิงสาวมิได้ร้องขอให้เขาผ่อนปรนใด ๆ ทั้งสิ้น หากนี่คือเสน่หาที่นำพาทั้งความปวดร้าวและความสุขสมมาพร้อมกัน เธอก็พร้อมยินยอมให้เขาลงทัณฑ์แม้สาหัสกว่านี้ก็ยินดีจำนน

“ริคขา...นุ่น...กำลังจะ”

มัสมินส่ายหน้าไปมาจนเรือนผมยาวสีน้ำตาลเข้มยุ่งสยายเมื่อความรัญจวนใจแผ่ซ่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ