บทที่ 67 67

พูดได้แค่นั้นน้ำตาของหญิงสาวก็ไหลออกมา เธอคงต้องเก็บชื่อ เขาคนนั้น ที่พาเธอมาไว้เป็นความลับให้ลึกที่สุด ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็เหลือเพียงตัวเธอกับของชิ้นเดียวซึ่งหยิบติดตัวมา

“ไวโอลินของฉันล่ะคะ มันอยู่ไหน?”

“โถ! ตัวเองไม่สบายก็ยังคิดถึงไวโอลินตัวนั้น มันเป็นของเธอใช่มั้ย มันคงสำคัญมากเพราะมัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ