101

ชั่วขณะหนึ่งฉันขยับตัวไม่ได้ ขาของฉันแข็งทื่ออยู่กับที่เพราะคำพูดที่เพิ่งได้ยินนั้นคมกริบและเย็นเยียบ บาดลึกเข้ามาในหูราวกับเศษแก้ว

ยาพิษงั้นเหรอ?!

บางทีฉันอาจจะสติฟั่นเฟือนไปแล้ว คงจะเป็นอย่างนั้นแน่ๆ บางทีหัวสมองของฉันคงยังรวนไม่หายจากความเครียดเรื่องความอัปยศและการทารุณที่ต้องเผชิญ เพราะใครที่ส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ