36

แอรีอาดเน

“โธ่เอ๊ย!” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังออกจากริมฝีปากฉันอีกครั้งขณะที่ใช้ข้อมือเสื้อเช็ดน้ำตา พยายามเพ่งสมาธิอย่างแน่วแน่

“พี่ต้องช่วยฉันออกไปนะ! น้ำกำลังท่วมเข้ามาแล้ว!” ความเจ็บปวดในน้ำเสียงของเธอช่างเกินจะทนไหว ฉันทุบแล้วทุบอีก ไม่สนใจความเจ็บปวดที่แล่นปราดไปทั่วข้อนิ้วและกำปั้นในทุกคร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ