57

ในตอนนั้นเองที่ฉันรวบรวมเรี่ยวแรงลุกขึ้นยืนได้ และฉันก็ไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไป ฉันดีดตัวขึ้นยืนแล้วถอยหลัง กอบโกยอากาศเข้าปอดอย่างหิวกระหายจนลมหายใจกระชั้นถี่ ร่างกายโซซัดโซเซไปทั่วห้องขณะที่พิษยังคงออกฤทธิ์อยู่

ส้นเท้าของฉันกระแทกเข้ากับเตียงจนต้องนิ่วหน้า

"ฉันควรจะเป็นคนที่ทำให้เขารักฉัน" ช...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ