บทที่ 37 นางเรียมรู้งาน

นิ้วมือสอดลึกเข้าไปในรอยแยกจนนางเรียมสะดุ้งจับยึดผนังไม้ด้านข้างไว้แน่น เพื่อพยุงตัวเองให้ยืนอยู่ให้ได้ เพราะขณะนี้แข้งขาที่สั่นไหวนั้นแทบจะยืนไม่อยู่อยู่แล้ว

“อา... คุณเจ้าขา... อูย... บ่าวเสียว... อูย... เสียวเหลือเกิน... อูย...”

“ต้องเสียวแน่ เพราะคุณพระท่านจะทำกับเอ็งแบบนี้ เอ็งจะซ่านเสียวอย่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ