ช121

มุมมองของอาร์วิน

หลังจากการพูดคุยครั้งนั้น เราสองคนต่างก็ไม่ได้ข่มตาหลับลงอีกเลย

ผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรายังคงหวาดกลัวเกินกว่าจะหลับ หรือเพราะส่วนลึกในใจของเรารู้อยู่แล้วว่าจะไม่มีโอกาสได้นอนกันแน่

เลสเตอร์ขยับเข้ามานั่งใกล้กว่าเดิมเล็กน้อย ผมไม่ได้บอกให้เขาขยับออกไป แต่ก็ไม่ได้เอนตัวเข้าหาเขาเช่น...