บทที่ 126 จดหมายอิสยาห์

ฉันยังนอนอยู่บนเตียงเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู ฉันไม่ได้ขยับไปไหนเลยนับตั้งแต่วาเลนเซียจากไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อน ตอนนี้ดวงตาของฉันแห้งผาก ไม่เหลือน้ำตาให้ร้องไห้อีกแล้ว

“เดลฟีน ขอเข้าไปได้ไหม”

เสียงของ ดร. แวนซ์ ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง “เข้ามาค่ะ” ฉันตอบ เสียงของฉันแหบพร่าและขาดห้วง

ประตูเปิดออกและ ดร. ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ