บทที่ 18 บทที่ 18

“ทุกคนออกไป” หยางโจวหมิงไล่ลูกน้องทุกคนที่อยู่ในห้องนั้นออกไปจนเหลือแค่เขาและเธอเท่านั้น

ร่างสูงลุกขึ้นสาวเท้าเข้ามาใกล้ ดวงตาสีสนิมกวาดไปทั่วเรือนร่างอรชร เนินอกขาวผ่องที่เห็นได้ชัดเจนเบียดกันจนเกิดร่องลึก ต่ำลงปทุมถันคู่งามที่ดันเนื้อผ้าไหมสีแดงจนชี้เด่น เอวคอด สะโพกผายโค้งงอน แต่พอเห็นปลีขาเรียว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ