บทที่ 20 บทที่ 20

สรัญรัตน์ชะงักมือที่เลื่อนชุดกี่เพ้าค้างไว้บนสะโพกสวย เธอสะอื้นฮักจนตัวโยนรู้สึกว่าตัวเองช่างไร้ค่าสิ้นดี ไม่คิดไม่ฝันว่าต้องมาแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายใจร้ายคนนี้ อยากรู้นักว่าเลือดของเขาสีเดียวกับเธอหรือเปล่า ทำไมช่างเย็นชาเหมือนคนไม่มีหัวจิตหัวใจ แต่จะโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก พี่ชายต่างมารดาของเธอและหยา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ