บทที่ 1 บทนำ

นายแพทย์ คณิน ภักดีพิศุทธิ์ (หมอวาคิน) ศัลยแพทย์เฉพาะทางด้านผ่าตัดหัวใจ ศัลยกรรมโรคลิ้นหัวใจ และหลอดเลือด หนุ่มวัย 30 ต้น ๆ เขาเป็นหนุ่มหล่อเป็นที่หมายปองของสาว ๆ

แต่ภายใต้หน้ากากที่ดูดีมีพร้อมทุกอย่าง เขากลับชอบความสัมพันธ์รักแสนสุขที่แลกกับความทรมาน และนั่นเป็นสิ่งที่เขาเกลียดตัวเองกับ "โรคบ้า ๆ" ที่มีเพียงไม่กี่คนที่รับรู้ในสิ่งที่เขาเป็น ที่แม้แต่คนในครอบครัวก็ไม่มีใครรับรู้กับสิ่งที่เขาเป็น

ทุกครั้งที่เขาต้องการความสัมพันธ์แบบนี้ เขาจะเรียกใช้บริการหญิงสาวที่ทนรับกับความเจ็บปวดและทรมานได้ แต่มีน้อยคนที่จะทนได้ และทุกครั้งเขาจะปิดตาพวกเธอเพื่อไม่ให้รู้ว่าเขาคือใคร

หญิงสาวที่เสนอตัวจะทำงานนี้ก็เพียงแค่เม็ดเงินจำนวนมากที่เขามอบให้ แต่เขากลับไม่ทันจะได้ลงมือ พวกเธอหลายคนก็ร้องไห้เป็นลมหมดสติ เพราะแบบนี้เขาถึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ตัวเองหายจากโรคบ้า ๆ นี้

ลูกตาล (ญาณินท์ โยธินตระกูล)

จนวันหนึ่งเขาไปพบกับเธอ ญาณินท์ โยธินตระกูล (ลูกตาล) สาวสวยวัย 20 กว่า ๆ ที่ทำงานทุกอย่างเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว กลางวันเธอทำงานบริษัททั่วไป ส่วนกลางคืนเธอเป็น PR สาวสวยในผับที่หนุ่ม ๆ ต่างหมายปอง แต่ลูกตาลไม่เคยมองหรือสนใจใคร เพราะมีพ่อและน้อง ๆ ให้ต้องดูแล เพราะคงไม่มีใครใจดีหรือรับกับสภาพครอบครัวเธอได้

จนวันหนึ่งเธอได้เจอกับเขา ชายหนุ่มรูปหล่อ เพียงแค่เจอหน้าเขาครั้งแรกเธอก็ตกหลุมรักเขาทันที ทั้ง ๆ ที่เจ้าตัวเขาไม่เคยสนใจมองเธอด้วยซ้ำ แต่เธอยอมที่จะเป็นของเขาทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะรู้จักกัน

"เธอคิดดีแล้วเหรอที่จะทำแบบนี้" (ในห้องที่มืดสนิทมีเพียงแสงไฟจากด้านนอกส่องเข้ามา )

"ทุกคนอาจจะคิดว่าลูกตาลบ้า รวมทั้งหมอ" สาวสวยในชุดนอนตัวบางลุกขึ้นและค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเขา

"แต่หมอเชื่อในรักแรกพบไหมคะ"

"แต่ลูกตาลเชื่อ ลูกตาลรักหมอตั้งแต่ครั้งแรกที่หมอไปที่ผับ" ดวงตากลมโตสั่นระริก ใจหนึ่งเธอก็อยากเป็นของเขาทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเขาไม่ได้สนใจเธอสักนิด แต่อีกใจก็แอบกลัว เพราะนี่คือครั้งแรกและเขาก็คือคนแรกของเธอ

"ทั้ง ๆ ที่เธอก็รู้ว่าฉันเป็นอะไร" เขาค่อย ๆ เอามือลูบไล้หัวไหล่เธอเบา ๆ

วาคินที่เห็นลูกตาลเป็นเด็กดี เล่าทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเองให้เธอฟัง เพื่อที่จะให้ลูกตาลตัดใจจากตัวเองเพื่อไปเจอคนที่ดีกว่า

"ค่ะ...ลูกตาลทนได้ ขอแค่ลูกตาลได้อยู่ใกล้ ๆ หมอ"

"ลูกตาลแค่อยากดูแลหมอ" เธอสวมกอดเขาไว้แน่น

"ลูกตาลพร้อมที่จะเป็นของหมอ" ทั้งที่รู้ว่าในใจหมอมีคนอื่นแต่เธอก็ยังต้องการที่จะมีสัมพันธ์กับเขา

"เธอแน่ใจใช่ไหมว่าจะทนได้"

"เพราะมีไม่กี่คนที่รู้เรื่องของฉันว่าฉันเป็นยังไง"

"ฉันไม่อยากให้เธอเสียใจทีหลัง"

"ฉันไม่อยากทำร้ายใครและไม่อยากบังคับใคร" เขาพูดกับเธออย่างหนักแน่น เพราะที่ผ่านมามีคนหลายต่อหลายคนต้องเจ็บทรมานกับการกระทำของเขา

"ค่ะ ลูกตาลทนได้ ขอแค่หมอทำกับลูกตาลคนเดียว"

"ที่ลูกตาลยอมเพราะลูกตาลไม่อยากเห็นหมออยู่กับคนอื่น" เธอรู้ตัวว่าพูดสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป แต่มันคือความในใจที่เธออยากให้เขารู้

"ถ้าเธอทนฉันได้อย่างที่พูด...ถึงฉันจะไม่รักเธอแต่ฉันก็จะมีเธอคนเดียว"

"ลูกตาล!" สองสายตาประสานกันก่อนริมฝีปากหนาจะฉกชิงริมฝีปากบาง

หญิงสาวในร่างเปลือยเปล่าถูกปิดตาและมัดแขนทั้งสองข้างไว้กับเตียง

"เธอไม่เปลี่ยนใจแน่นะ" เขานั่งคร่อมร่างเล็กที่สั่นไปทั้งตัว

"ไม่ค่ะ...ลูกตาลรักหมอ" หญิงสาวตอบอย่างหนักแน่นจริงจัง

"ฉันจะพยายามให้เธอเจ็บตัวน้อยที่สุด" เขาพูดด้วยเสียงแหบพร่าก่อนจะก้มหน้าลงซุกไซ้ซอกคอขาวอย่างหื่นกระหาย

หญิงสาวเม้มปากแน่น เมื่อริมฝีปากร้อนเริ่มขบกัดตามซอกคอและเนินหน้าอกเธอแรงขึ้นเรื่อย ๆ

"เจ็บมากไหม" หลังจากทุกอย่างจบลง เขาค่อย ๆ แก้มัดและอุ้มร่างบางที่มีแต่รอยแดงช้ำเข้าห้องน้ำไปล้างตัว

"ลูกตาลทนได้ค่ะ" เธอยิ้มให้เขา พร้อมสองแขนที่กอดคอไว้แน่น...