บทที่ 26 คนเก่ง (1)

2 ชั่วโมงผ่านไป

ตอนนี้เมฆหลับไปแล้ว ลูกตาลนั่งจับมือลูกไม่พูดอะไร

ส่วนผมนั่งอยู่ที่โซฟามองเธอจากด้านหลัง อยากรู้จริง ๆ เธอคิดอะไรอยู่

"ขอบคุณหมอนะคะที่ช่วยดูแลเมฆให้" ลูกตาลลุกขึ้นแล้วก้มหัวให้

"เธอทำอะไรของเธอ!!"

ผมยอมรับว่าตอนนี้ผมโมโหเธอมาก ยิ่งเธอเงียบไม่พูดอะไรผมยิ่งโมโห

พรึบ!!

"เมฆเป็นลูกฉัน?"...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ