บทที่ 5 เพื่อคนที่รัก (2)

"น้องครับ" ผู้ชายอีกคนเดินมาเรียก

"น้องใช่มั้ยที่เปียโนบอกจะมานั่งเป็นเพื่อนพี่"

"พอดีเพื่อนพี่มันอกหัก น้องช่วยไปอยู่เป็นเพื่อนมันให้พี่ที"

เขาพูดพร้อมกับมองไปที่เพื่อนเขาที่ตอนนี้เอาแต่ยกแก้วไม่สนใจใคร

"แต่เมื่อกี้พี่เปียโนเพิ่งทักมาบอกว่าพี่ยกเลิกไปแล้วนี่คะ"

ฉันมองไปที่โต๊ะนั้น

"คือพอดีตอนแรกมันบอกว่าอยากอยู่คนเดียว พี่เลยยกเลิกไป"

"แต่อยู่ ๆ ไอ้คิน" น่าจะเป็นชื่อเขา

"มันบอกอยากให้น้องไปนั่งดื่มด้วย พี่เข้าใจกฎของร้านนะ แต่ช่วยพี่หน่อย ตอนนี้พี่จนปัญญาแล้วจริง ๆ"

"ตั้งแต่มามันก็ดื่มเอา ๆ"

เขาพูดอย่างเกรงใจ เพราะพี่เดียร์เจ้าของร้านเป็นลูกของนายตำรวจใหญ่ที่ทุกคนรู้จักดี เลยไม่กล้าลองดี และที่เลือกทำงานที่ผับนี้เพราะมันปลอดภัย ไม่ต้องกลัวลูกค้าจะลวนลาม นอกจากเด็กในร้านจะเต็มใจเอง

"...อืม" ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง

"นะน้องนะ มันบอกอยากคุยกับน้อง แค่ไปนั่งเฉย ๆ ก็ได้ ไม่ต้องดื่ม"

เพล้ง!!!

"กรี๊ด!!"

"ว้าย!!"

"ฉิบหาย!! ไอ้คิน!"

"บอกว่าอย่ามายุ่ง!!"

ระหว่างที่กำลังคุยอยู่กับเพื่อนเขา ก็ได้ยินเสียงแก้วแตกพร้อมสาวที่ร้องโวยวายด้วยความตกใจ

"มีอะไร" พี่เดียร์เดินออกมา

"พี่มาก็ดีแล้ว"

ผู้ชายคนนั้นรีบพาพี่เดียร์ไปที่โต๊ะ ฉันเป็นห่วงพี่เดียร์เลยตามไปด้วย

"หมอวาคิน?" พี่เดียร์ขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วนั่งลงข้างผู้ชายคนนั้น

เขาชื่อวาคินงั้นเหรอ

"ผมขอโทษ แต่ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับผม!"

เขาไม่ได้ดูว่าเมาสักนิด แล้วสายตาที่เขามองมาที่ฉัน มันทำให้ฉันรีบก้มหน้าหลบตาเขาทันที

"เด็กพี่เหรอ?" เขาลุกขึ้นเดินเข้ามาใกล้

"อืม แต่ไม่ได้..."

"ผมเข้าใจแค่..."

พี่เดียร์ยังไม่ทันจะได้พูดจบ เขาก็พูดขึ้นก่อน

"สนใจฉันเหรอ" เขาก้มหน้ากระซิบเบา ๆ ทำเอาฉันถึงกับตกใจ ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

"ตาลดูแลเพื่อนพี่ให้หน่อยแล้วกัน พอดีพี่มีงาน" พี่เดียร์พูดแค่นั้นแล้วเดินกลับไปที่ห้องทำงานทันที

"ไอ้คิน!!"

"น้องมันกลัว!"

เพื่อนเขาดึงตัวเขาออกไปจากฉัน

"หึ..." เขาหัวเราะหึ ๆ แล้วนั่งลงที่เดิม ส่วนฉันได้แต่ยืนนิ่ง ไม่รู้จะทำไงต่อ

"เฮือก!!"

"มานี่!" แต่อยู่ ๆ เขาก็ลุกขึ้นแล้วดึงตัวฉันไปนั่งข้าง ๆ

"ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยรึไง!" น้ำเสียงเข้มพร้อมพูดดุ ๆ แล้วแบบนี้จะไม่ให้กลัวได้ไง

"ปะ...เปล่าคะ" ฉันพูดกับเขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

"หึ..."

เขาไม่พูดอะไรต่อแล้วก็เอาแต่ดื่มเหล้า

"น้อง พี่ฝากดูเพื่อนพี่หน่อยนะ พอดีพี่มีนัด"

พูดจบเพื่อนเขาก็เดินออกไปทันที

"......" ตอนนี้ในผับ DJ ก็เปิดเพลงเสียงดัง ทุกคนต่างสนุกเต้นไปตามจังหวะเพลง แต่ฉันกลับรู้สึกยังไงไม่รู้ มันบอกไม่ถูก ได้แต่แอบมองเขาที่เอาแต่ดื่มไม่พูดอะไร

"มองอะไร"

เสียงทุ้มต่ำพร้อมสายตาที่ดุดุจพญาเหยี่ยวจ้องมาที่ฉัน มองก็รู้ว่าเขากำลังหงุดหงิด

"คุณคงอยากอยู่คนเดียว"

ฉันไม่รู้จะทำยังไงเลยรีบลุกออกจากตรงนี้

หมับ!!

พรึบ!!

"เฮือก!!!"

ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เมื่อเขาคว้ามือแล้วดึงตัวให้กลับไปนั่งที่เดิม แต่บังเอิญมันเสียหลัก แล้วปลายจมูกไปโดนแก้มเขาพอดี

"คะ...ขอโทษค่ะ" ฉันรีบขยับตัวออกจากเขาทันที แต่...

"อืม!!" แต่เขากลับดึงฉันเข้าไปจูบ และจูบแรงมาก ๆ มันแรงจนทำให้ริมฝีปากมันชาและคงจะบวมเอามาก ๆ ฉันได้แต่เม้มปากแน่นและพยายามดันตัวออกจากอ้อมแขนแกร่ง

พรึบ!

"เฮือก!"

สุดท้ายเขาก็ยอมปล่อย พร้อมกับฉันที่กำลังจะขาดอากาศหายใจ แล้วเขาก็ไม่พูดอะไร เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาดื่ม และเขาก็เอามือโอบเอวไว้อยู่แบบนั้น

และฉันก็นั่งอยู่แบบนั้นโดยที่ไม่กล้าลุกไปไหน ได้แต่แอบมองเขา เขาคงจะรักผู้หญิงคนนั้นมากถึงได้เสียใจมากขนาดนี้ แต่สายตามันแอบเห็นที่มือเขามีแผลอยู่ด้วย

ฉันจะมีโอกาสได้เจอผู้ชายที่รักฉันแบบนี้ไหมนะ

"คะ...คุณคะ"

ตอนนี้ผับจะปิดแล้ว และเขาก็นั่งเอาหัวพิงไหล่ฉันอยู่

"คือผับจะปิดแล้ว"

แต่เขากลับนิ่ง ไม่แม้แต่จะขยับตัว

"คุณคะ! คุณ!"

ฉันเรียกยังไงเขาก็ไม่ยอมตื่น แถมยังเอามือกอดเอวไว้แน่น และเพ้ออะไรไม่รู้มันฟังไม่ถนัด

ห้องเช่า

สุดท้ายฉันก็ต้องพาเขากลับมาที่ห้อง เพราะติดต่อใครไม่ได้ พี่เดียร์ก็กลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้

"เอาไงดีทีนี้"

ฉันถึงกับต้องปาดเหงื่อ ก็เขาตัวโตกว่าตั้งเยอะ แล้วห้องก็อยู่ชั้น 3 แล้วที่นี่มันไม่มีลิฟต์ ต้องแบกเขาตั้งแต่ข้างล่างจนถึงห้อง

"ทำไม!! ทำไมไม่เลือกพี่!"

เขาเพ้อละเมอออกมาอีกแล้ว

"คุณคะ!"

"คุณ!"

ฉันพยายามปลุกถามเขาว่าบ้านอยู่ไหน แต่เขาก็ไม่รู้เรื่อง

"หล่อจัง"

ฉันถอดรองเท้าแล้วเอาผ้ามาเช็ดตัวให้เขา ไม่ว่าคิ้ว ตา จมูก ปาก ของเขามันได้รูปเข้ากับโครงหน้าเรียวยาว ผิวขาวใส เนียนกว่าผิวผู้หญิง แถมกล้ามยังแน่นด้วย คงจะเป็นคนที่ชอบออกกำลังกาย

"จะเช้าแล้วเหรอ"

มัวแต่ นั่ง จ้องเขาจนลืมว่าตัวเองต้องไปทำงาน ตอนนี้ก็ตี 3 จะตี 4 แล้ว

ฉันห่มผ้าให้เขาก่อนจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

สำหรับฉัน ได้พักสายตาสัก 30 นาที ก็ดีกว่าไม่ได้นอน

"นอนนี่แล้วกัน"

ฉันเอาผ้าห่มปูที่พื้นก่อนจะนอนลงและค่อย เคลิ้มหลับไป

"หึ..เธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกันนะถึงพาคนไม่รู้จักขึ้นห้อง"....วาคินที่รู้สึกตัวตั้งแต่ลูกตาลเดินเข้าไปอาบน้ำ เอาผ้าห่มห่มให้สาวน้อย ก่อนจะกลับไปนอนที่เดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ตอนเช้า

"ยังไม่ตื่นอีกเหรอ"

ฉันตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมจะออกไปทำงาน แต่เขายังไม่ตื่นอีก ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น เลยทำอาหารไว้ให้แล้วรีบออกไปทำงาน ดีนะคืนนี้เป็นวันหยุด จะได้นอนอย่างเต็มอิ่มสักที