บทที่ 22

โนอาห์

เขาไม่ค่อยพูดอะไรนักตอนเราขึ้นรถ แต่เขาก็จับมือผมไว้อย่างแผ่วเบา

“เรากำลังจะไปไหนกันครับ” ผมถาม พยายามซ่อนความตื่นเต้น...

ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะไปไหน รู้แค่ว่ามุ่งหน้าลงใต้ ไม่ใช่ขึ้นเหนือ

“อย่างแรก เราจะไปหาเสื้อผ้าดีๆ ให้นายก่อน แล้วฉันจะพานายไปเที่ยว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงไม่เปิดช่องให้ต่อร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ