บทที่ 46

โนอาห์

“เชี่ยอะไรวะนั่น” เบ็คยืนพรวดขึ้น “คราวที่แล้วเรา-”

“ชู่ว์... ระวังคำพูดหน่อยครับ... นี่เป็นเวลานอนกลางวันของเด็ก ๆ ก่อนผู้ปกครองจะมารับ” เขาจรดนิ้วชี้ที่กรงเล็บยาวเฟื้อยลงบนตำแหน่งที่ควรจะเป็นริมฝีปาก

ผู้ชายคนนี้ปลุกทุกสัญชาตญาณของฉัน... สามัญสำนึกทุกอย่างกรีดร้องให้ออกไปจากที่นี่แล้วเผามัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ