บทที่ 54

จากผู้เขียน: ขอโทษที่หายไปนาน แต่ดีใจที่ได้กลับมาเขียนนะ เพราะตอนนี้มันเดือดมาก (นึกภาพอีโมจิไฟลุกตามนะ 555)

เจโรลด์

“เชี่ยเอ๊ย!” ข้าตะโกนลั่น พลางกวาดสายตามองหามัน มนุษย์คนนั้นไม่น่าจะรอด แต่ไหงมันยังอยู่ได้!

ข้ารู้อยู่แก่ใจว่าข้าไม่พลาดแน่!

ข้าได้ยินแค่เสียงหัวใจเต้นกับลมหายใจของหัวหน้าพวกมันจนกระ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ