บทที่ 95 บทที่ 92

น้ำตาของชีคคาฮาลีมาไหลอาบสองแก้ม เมื่ออ้อมแขนของลูกชายรัดร่างเธอแน่นขึ้นราวกับยอมรับความเป็นแม่ของเธอ

“ผม...คิดว่าจะทำใจไม่เข้าใกล้ท่านแม่ได้ แต่ที่จริงแล้ว ผมโหยหาท่านแม่มาโดยตลอด ผมสร้างฑิฐิต่อท่านแม่ ทำให้แม่ต้องเสียใจ ผมเป็นลูกที่เนรคุณจริงๆ ขอโทษนะครับ”

คนเป็นแม่ดีใจจนร่างบอบบางอ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ