บทที่ 99 บทที่ 96

ร่างสูงของพี่ชายทรุดตัวลงนั่งบนขอบเตียงที่น้องชายกำลังนอนเอกเขนกใจลอยไปถึงไหนๆ ตั้งแต่เรย์ยาชกลับซาลาบัดเขาก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่มีท่าทีขี้เล่นเป็นหัวโจกเหมือนแต่ก่อน จวบจนเวลาก็ล่วงเลยไปนานถึง 6 เดือน ชีคเรย์ยาชของทุกคนในซาลาบัดก็ยังคงเงียบขรึม เหม่อลอย และดูซึมเศร้าในบางครั้ง

“นายม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ