บทที่ 89 ดวงใจใต้เงาเสน่หา บทที่ 15

รุ่งเช้าหลังคืนที่อบอุ่น เงาแดดยามเช้าตกกระทบผ้าม่านโปร่งบางภายในเรือนตะวันออก เสียงนกร้องจากยอดเหมยเบื้องนอกทำให้อากาศในยามเช้าไม่เงียบเหงาอีกต่อไป

เซียวเหวินอี้ยังคงนอนอยู่ข้างภรรยาในอ้อมแขน ใบหน้าของเขาอ่อนโยนอย่างที่หาได้ยากในสนามรบ ลมหายใจสม่ำเสมอประสานกับจังหวะหัวใจของหญิงสาวที่นอนแนบอยู่บนอก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ