บทที่ 76 เขาทำให้โลกเป็นสีชมพู

“โอ้ย”

เจ็บสาหัสจนสะดุ้ง! ฉันกระถดสะโพกหนีการถูกเสียบชำแรกสุดแสนปวดแสบ

“ผมขอโทษ คุณเจ็บมากไหม”

พอลลุกนั่งบนส้นเท้า เขามองเลือดที่ติดมากับท่อนเนื้อที่ถอนออกจากปากแผลสดของฉันหลังจากกดขี่และยัดเยียดตัวเองเข้ามาได้เกินกว่าครึ่งความเหยียดยาว

ฉันส่ายหน้าทั้งที่เจ็บจนหมดอารมณ์ พอลใช้อาวุธส่วนตัวละเลงเลื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ