บทที่ 11
ไอรีนเดินกะเผลกออกจากโรงพยาบาล ไม่ไกลจากโรงพยาบาล เธอเห็นขอทานนั่งยองอยู่บนพื้นและขอเงิน เธอโยนบัตรทองของเอดริคให้กับขอทานอย่างไม่ตั้งใจ
ขอทานถือบัตรทองและมองดูเธออย่างไม่เชื่อสายตา ไอรีนเดินสองก้าวแล้วหันกลับมาบอกขอทานว่า "ไม่มีรหัสผ่านและไม่จำกัด คุณสามารถรับได้มากเท่าที่ต้องการ!"
เมื่อมองดูขอทานหยิบบัตรทองและไปที่ตู้เอทีเอ็มใกล้ ๆ ไอรีนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ความโกรธที่เธอมีอยู่ในใจของเธอก็คลายลงเล็กน้อย
“นายเป็นคนรวยและอวดดีไม่ใช่เหรอ มิสเตอร์ไมเออร์ส ฉันจะให้คุณแกล้งทำเป็น!”
เธอจอดรถด้วยอารมณ์ร่าเริงและกลับบ้าน ด้วยอาการบาดเจ็บที่มือและขาของเธอในอุบัติเหตุ Irene ไม่ได้ไปทำงานในวันรุ่งขึ้นและเรียกร้องให้ลาออก จอร์แดนรับสายด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาดและรุนแรง “ไอรีน เนลสัน คุณกำลังเสี่ยงโชคกับฉันเพราะฉันปล่อยให้คุณกลับบ้านแต่เช้าเมื่อวานนี้ คุณกลายเป็นคนโง่หรือเปล่า”
“ไม่จริงครับคุณรีด มือและขาของผมบาดเจ็บอยู่”
“ฉันไม่คิดว่าเสียงของคุณฟังดูผิดปกติ ตราบใดที่คุณลุกขึ้นได้ คุณจะเริ่มทำงานทันที คลานไปที่บริษัทถ้าคุณจำเป็น!”
จอร์แดนวางสายโทรศัพท์หลังจากนั้น ไอรีนลุกเป็นไฟ อารมณ์ที่คาดเดาไม่ได้ของจอร์แดนทำให้เธอไม่สามารถทำงานให้กับเขาได้ แต่ขอทานเลือกไม่ได้ เธอกลืนความโกรธของเธอและไปที่บริษัท
ไอรีนผลักประตูห้องทำงานของประธานาธิบดี จอร์แดนเอนตัวพิงเก้าอี้และโทรออก เขาตกตะลึงเมื่อเห็นเธอเดินกะเผลกด้วยผ้าก๊อซพันรอบมือของเธอ “คุณบาดเจ็บจริงๆ หรือแค่แกล้งทำเป็นหลอกฉัน”
“ฉันบาดเจ็บจริงๆ!”
“มาให้ฉันตรวจสอบ!” จอร์แดนสั่งอย่างหยาบคาย ไอรีนเดินเข้าไปหาเขาด้วยสายตาที่ตกต่ำ ก่อนที่ไอรีนจะเอื้อมมือออกไป จอร์แดนก็คว้ามือเธอและแกะผ้าก๊อซออก ในที่สุดเขาก็เชื่อเมื่อเห็นบาดแผล
“คุณเป็นอะไรไป ทำไมคุณถึงทำท่าทางเฉยเมยทันทีที่กลับมา คุณเคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับคนอื่นๆ ในงานปาร์ตี้ และตอนนี้คุณทำร้ายตัวเอง”
“ฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้น” ไอรีนตอบพร้อมกับก้มหน้าลง
เธออยู่ใกล้จอร์แดนมากจนเขาได้กลิ่นหอมบนร่างกายของเธอ จอร์แดนถูกปลุกเร้าทันที เขาไม่เคยชอบผู้ช่วยคนนี้ที่นาธาน ไวท์มอบหมายให้เขา ดังนั้นเขาจึงไม่เคยมองเธออย่างจริงจัง วันนี้ เขาพบบางอย่างที่ต่างไปจากเธอโดยไม่คาดคิดเมื่อเขาเผชิญหน้ากับเธอ
นิ้วของเธอเรียวยาวและขาว และเขาสามารถเห็นคอที่เรียว เรียบ และยุติธรรมของเธอได้อย่างชัดเจนเมื่อเธอยืนอยู่ต่อหน้าเขาโดยก้มศีรษะลง เขารู้สึกหัวใจเต้นเร็วขึ้น
เขาถูกครอบงำ? เขาจะสนใจผู้หญิงที่หัวโบราณและไม่น่าตื่นเต้นเช่นนี้ได้อย่างไร?
จอร์แดนจำได้ทันทีว่าไอรีนไม่เคยสบตาเขาเลยตั้งแต่วันที่เธอเริ่มทำงานให้กับเขา เธอมักจะดูถูกเหยียดหยาม ไม่มีอะไรที่เขาเกลียดมากไปกว่าคนโง่เขลาแบบนี้ อย่างไรก็ตาม จู่ๆ เขาก็ตระหนักว่าวันนี้มีบางอย่างผิดปกติ
จอร์แดนหล่อมาก ผู้หญิงนับไม่ถ้วนแทบรอไม่ไหวที่จะโยนตัวเองให้เขา ทำไมหญิงสาวคนนี้ไม่แสดงความรักต่อเขาอย่างนั้น?
ความคิดนี้ทำให้จอร์แดนหงุดหงิดทันที เขาสั่งไอรีนด้วยน้ำเสียงโกรธจัด “เงยหน้าขึ้น!”
ไอรีนก้มหน้าลงและกระซิบช้าๆ “คุณรีด ได้โปรดบอกฉันถ้าคุณต้องการอะไร!”
จอร์แดนไม่พอใจที่เธอไม่ฟังคำสั่งของเขา เขาจับคางของไอรีนและบังคับให้เธอเงยศีรษะขึ้น
ไอรีนเจ็บปวดและมองดูจอร์แดนขณะที่เขาเงยหน้าขึ้น สิ่งที่จอร์แดนเห็นคือดวงตาคู่หนึ่งที่สว่างไสวอย่างยิ่ง
เขากัดฟันคำเลวร้ายที่เขาจะพูดกลับคืนมา เขากลับประหลาดใจกับดวงตาที่สวยงามของผู้หญิงคนนี้แทน!
จอร์แดนเคยชินกับการเป็นลำลองและไม่สนใจอะไรเลย เขาดึงแว่นตาที่ไอรีนสวมอยู่ออกและมองเข้าไปใกล้ดวงตาของเธอ
ใบหน้าของเธองดงามและผิวของเธอเรียบเนียนมาก ดวงตาที่มีเสน่ห์ของเธอเป็นประกายเป็นพิเศษ
จอร์แดนสบถเสียงต่ำ “นาธาน ไวท์ ฉันไม่เลิกยุ่งกับคุณ!”
ไอรีนไม่เข้าใจว่าทำไมจอร์แดนถึงต้องสาปแช่งนาธาน ไวท์ คางของเธอเจ็บปวดจากการจับของเขา เธอระงับความโกรธและพูดว่า “คุณรีด คุณปล่อยฉันไปได้ไหม”
“ปล่อยนะ โอเค ไม่มีปัญหา แต่คุณต้องสัญญากับฉันอย่างหนึ่ง!”
"อะไร?"
