บทที่ 11 ข้อตกลง

นิลลนาได้ฟังนึกยินดีอย่างน้อยก็มีเพื่อนที่พูดคุยภาษาเกิด ไม่เช่นนั้นเธอคงเบื่อหน่าย แต่คงไม่หรอกเพราะสักวันจะหนีจากวังอันแสนสวยงามแห่งนี้ให้จงได้ ร่างบางพยุงสตรีชาวซากวัยนั่งลงบนเก้าอี้หวายเบาะกำมะหยี่แล้วตนเองหย่อนก้นตรงข้ามกัน

“เราดีใจมากเลยที่มีคนพูดภาษาไทยได้อยู่ที่นี่”หญิงสาวยิ้มกว้าง

นาเดียว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ