บทที่ 110 สายลมแห่งโชคชะตา

เขาเอื้อมมือกุมมือบางไว้ นี่นางกำลังหลั่งน้ำตาต่อหน้าเขา แย่จริงๆ เขาทำให้นาเดียร้องไห้เสียแล้ว

“ข้าขอโทษนาเดีย อย่าร้องไห้เลย”

“เหตุใดต้องกล่าวขอโทษข้า ท่านไม่ได้ทำสิ่งใดผิด ข้าดีใจที่ท่านช่วยพระสนมได้สำเร็จ ท่านเสียสละมากเหลือเกินท่านอัสลัน ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะที่ยอมเอาตัวเองเข้าเสี่ยงแบบนี้”

“ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ