บทที่ 31 บทที่ 31

ญารินดาลืมตัวกดศีรษะทุยให้เบียดแนบทรวงงาม ร่างบางยิ่งแอ่นหยัดขึ้นตอบรับเรียวลิ้นที่สะบัดไปมารอบป้านถันก่อนงับปลายถันเข้าปากดูดกลืนอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ต่างจากผลเชอรี่ที่มีน้ำฉ่ำเยิ้ม เธออยากถามว่าเขาพูดจริงหรือเปล่าที่ว่าสงวนสิทธิ์เพื่อเธอคนเดียว นางบำเรออย่างเธอน่ะเหรอจะได้สิทธิพิเศษแบบนั้น

เมื่อเธอ...