บทที่ 3 ตอนที่ 3
“ไม่มีปัญหาครับป้า”
เหมือนไททันรู้ว่ามันเป็น ‘หน้าที่’ เพราะการได้นอนเฝ้าหน้าห้องของมินตราถือเป็นหน้าที่สำคัญสำหรับบอดี้การ์ดที่เสี่ยปรีดาบิดาหล่อนไว้วางใจถึงขั้นเอ่ยปากฝากชีวิตลูกสาวไว้ในการปกป้องดูแลของตน
ในเวลาต่อมา
ตอนใกล้ค่ำ มินตรานั่งเหม่อมองทิวเขาเหมือนคนใจลอย ไททันกระแอมเบาๆ ทำเอาหญิงสาวสะดุ้ง
“ใจลอยถึงใครอยู่ครับคุณหนู”
บอดี้การ์ดหนุ่มเอ่ยถาม
“เป็นห่วงคุณพ่อ”
มินตราหมายถึงเสี่ยปรีดาที่ตอนนี้กำลังหลบไปอยู่เวียดนาม
“นายใหญ่มีคนคุ้มกันครับ... ป่านนี้คงถึงพม่าแล้ว พรุ่งนี้น่าจะเข้าเวียดนาม นายมีเพื่อนอยู่ที่นั่น ไม่ต้องห่วงหรอกครับ”
ไททันปลอบ
“ฉันคิดถึงบ้านที่โดนไฟไหม้”
เสียงแผ่วเบาน่าสงสาร คล้ายรำพึงรำพันกับตัวเอง
“อย่าคิดมากนะครับ... ของนอกกายไม่นานก็หาได้ใหม่... นายยังมีเงินอีกมาก”
ไททันอยู่รับใช้ตระกูลนี้มานานจนรู้ตื้นลึกหนาบาง
“แล้วฉันจะต้องอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน”
หญิงสาวมองหน้าไททัน ทำตาละห้อย
“จนกว่าจะแน่ใจว่าปลอดภัยครับ”
ไททันตอบได้เพียงเท่านั้น ตัดสินใจโดยพละการไม่ได้ คงต้องรอให้เสี่ยปรีดาติดต่อสั่งการมาอีกที
“ใกล้ค่ำแล้ว... กลางป่ายุงเยอะ... ไปอาบน้ำเถอะนะครับ”
ไททันกล่าว
“ห้องน้ำอยู่ไหน”
มินตราแลไปรอบๆ แต่ก็ยังไม่เห็นห้องน้ำ
“ไม่มีห้องน้ำครับ... อยู่ที่นี่ต้องอาบในลำธาร แต่ไม่ต้องห่วง... ไม่มีอะไรน่ากลัว ผมรับรองความปลอดภัยครับ”
มินตราไม่มีเสื้อผ้าติดตัวมาสักชุด ในระหว่างอยู่ที่นี่จึงต้องนุ่งผ้าถุงของป้าดวงกับเสื้อคอกระเช้า
ในเวลาต่อมา หล่อนแปลงโฉมจากคุณหนูมาเป็นหญิงสาวชาวป่า แต่ในสายตาของไททันกลับมองว่าเสื้อคอกระเช้าอวดไหล่ ยิ่งทำให้คุณหนูมินตราดูเซ็กซี่เย้ายวนใจยิ่งกว่า
“มองอะไร... ”
มินตราเขิน
“มองคุณหนูแหละครับ”
“มันตลกมากหรือไง”
มินตรารู้สึกไม่มั่นใจกับชุดที่สวมใส่ จากคุณหนูเปลี่ยนมาเป็นหญิงสาวชาวป่า ทว่าเสื้อผ้าราคาถูกก็ไม่ได้ทำให้ความเลอโฉมของหล่อนลดลงแต่อย่างใด
“ปล่าครับ... ผมชอบให้คุณหนูแต่งตัวแบบนี้”
ไททันตอบตามตรง มินตราโนบราทำให้สองเต้าดันนูนเด่นขึ้นมาจากเสื้อคอกระเช้า แค่ประมาณด้วยตาก็รู้ว่านมใหญ่มาก ทั้งสะโพกก็โดนผ้าถุงรัดจนโด่งงอนเตะตา ทำเอาไททันหัวใจเต้น
“นั่นเสียงอะไร”
มินตราถาม เสียงที่ได้ยินนั้นฟังดูคล้ายกับเสียงของสายน้ำจากลำธาร ไหลเอื่อยมาเบาๆ เดาว่ามันคงอยู่ไม่ไกลจากกระท่อมน้อยหลังนี้
“หลังกระท่อมมีน้ำตกครับคุณหนู”
ไททันเดินเข้าไปสำรวจลำธาร จากนั้นก็แหวกพงหญ้าและก้านกิ่งของต้นไม้เตี้ยๆ ออกมายื่นใบหน้าตอบหญิงสาว
“เมื่อกี้นายไปไหนมา”
มินตราถาม
“ไปดูน้ำตกครับ”
สัญชาตญาณบอดี้การ์ดทำให้ต้องตรวจตราความปลอดภัยทุกขณะ
จากนั้นหนุ่มสาวก็พากันเดินมายังน้ำตก เสียงน้ำซัดซ่าลงมากระทบโขดหินได้ยินชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งชะโงกหน้าผ่านกอหญ้าพงสุดท้ายที่ชายป่ารกออกไปยังภาพเบื้องหน้า สายตาก็ปะทะเข้ากับลำธารสายน้อย ทอดยาวมาจากน้ำตก
“ว้าว... สวยจัง”
มินตราตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่เห็น หล่อนทำท่าว่าจะเดินไต่ไปตามโขดหินริมลำธาร
“เดี๋ยวลื่นนะครับคุณหนู”
ไททันร้องเตือน
“ขออนุญาตนะครับ... จับมือผม”
มือใหญ่ยื่นออกมา มินตราเกาะแขนกำยำของไททันเอาไว้แน่น เขาพาหล่อนก้าวมาตามก้อนหินสีเขียวตะปุ่มตะป่ำเพราะเคลือบไว้ด้วยตะไคร่
“หอมกลิ่นอะไร”
มินตราทำจมูกฟุดฟิด
“กลิ่นกายผมมั้ง... ตัวผมหอมนะ”
ไททันตอบยิ้มๆ ทั้งที่รู้ว่ามันคือกลิ่นดอกไม้ป่ารวยรินมากับสายลมของตอนใกล้ค่ำ
“บ้า... ตัวนายเนี่ยนะหอม... นี่ขนาดเดินอยู่เหนือลมฉันยังเหม็นขี้เต่าแทบอ้วก... แหวะ”
หญิงสาวแกล้งว่า ทำหน้าเบะใส่เขา
“แหม... ขนาดนั้นเชียวหรือครับคุณหนู... ก็ใครจะตัวหอมเหมือนคุณหนูล่ะ”
ไททันยอกย้อน แอบยกแขนข้างหนึ่งขึ้นสูดกลิ่นใต้รักแร้ของตัวเองเรียกความมั่นใจ
“ไม่เหม็นสักหน่อย... ”
ไททันไหวไหล่ แม้จะมีกลิ่นเหงื่อแบบผู้ชายแต่ก็ไม่ได้เหม็นเว่อร์อย่างที่คุณหนูว่า
“แล้วนวดเคราไม่คิดจะโกนออกบ้างหรือยังไง... รู้หรือเปล่าว่าสภาพของนายตอนนี้ยังกับโจร”
หล่อนว่า สายตาจับจ้องใบหน้าคมคร้าม รกครึ้มไปด้วยหนวดเคราของบอร์ดี้การ์ดหนุ่ม
ตอนที่มีโอกาสอยู่ด้วยกันสองต่อสองทำให้มินตรายิ่งเห็นว่าไททันหล่อมาก ใบหน้าคมคร้ามสะดุดตา รูปร่างสูงใหญ่กำยำสมชายชาตรี
“ถ้าคุณหนูไม่ชอบผมจะโกน”
ไททันไม่รู้ว่าเพราะอะไร... จึงแเคร์ความรู้สึกของผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน
“นายเคยจูบผู้หญิงไหม”
มินตราถามเขินๆ
“เคยครับ”
“แล้วเวลาที่แก้มผู้หญิงโดนหนวดเครานาย... เค้าเจ็บไหม?”
ความอยากรู้ทำให้ถาม ซ้ำยังเอื้อมมือมาลูบเคราที่คางของชายหนุ่ม
“ผมว่าน่าจะสยิวมากกว่าเจ็บ”
ไททันตอบ คุณหนูรีบชักมือกลับ หัวใจเต้นแรง รีบเปลี่ยนเรื่องคุย
“น้ำใสจัง... อยากลงเล่นน้ำแล้วค่ะ”
“เอาสิครับ... ”
“นายลงเล่นเป็นเพื่อนฉันนะ”
“จะดีหรือครับ”
ไททันลังเล
“ดีสิ... ก็ฉันว่ายน้ำไม่เก่งนี่นา ถ้าลงเล่นน้ำด้วยกันนายจะได้ช่วยทันถ้าฉันจมน้ำ”
หล่อนให้เหตุผล
“ก็ได้ครับ... ผมลงเล่นทั้งเสื้อผ้านะ”
“บ้า... มีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละที่จะลงเล่นน้ำทั้งเสื้อผ้า”
