บทที่ 80: สีแดงในตาข่าย - ส่วนที่สอง

ครั้งนี้ฉันไม่ได้ปล่อยให้เขารออยู่ตรงโถงทางเดิน ฉันอยากให้บรรยากาศในห้องมันอึดอัดและคับแคบ แสงไฟเย็นตากว่าเดิม และเก้าอี้ก็ถูกปรับให้ต่ำลงเล็กน้อยเพื่อให้ระดับสายตาของเขาประสานกับฉันพอดี ไม่ใช่เพดาน ทุกอย่างถูกคำนวณไว้หมดแล้ว

เขายิ้มอยู่แล้วตอนที่ผู้คุมกำลังใส่กุญแจมือ ไม่ใช่รอยยิ้มกว้าง เป็นแค่การ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ