บทที่ 39 แผลแค่นี้จะสักแค่ไหน
ไท่หยางเจตนาพูดให้เคอหลิ่งหลินได้ยินชัดทุกถ้อยคำ นางเพียงอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรแล้วก็หุบปากยืนนิ่งราวกับไม่ทุกข์ร้อนกับสิ่งที่นางทำไว้กับเขา หากนางเป็น ‘เคอหลิ่งหลิน’ คนเดิมของเขา นางจะพูด...พูด...พูดทุกอย่างที่รู้สึก ไม่ใช่อ้ำๆ อึ้งๆ แบบนี้
“ตายจริงให้หม่อมฉันทำแผลให้เถิดเพะคะ ปล่อยทิ้งไว้หากแผลติด...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ
บท
1. บทที่ 1 บทนำ
2. บทที่ 2 หลุมพราง
3. บทที่ 3 บุตรชายแม่ทัพจ้าว
4. บทที่ 4 ฝุ่นดิน
5. บทที่ 5 พร้อมหน้าพร้อมตา
6. บทที่ 6 ยกตำแหน่งพี่สาวให้
7. บทที่ 7 ขลุ่ยไม้ไผ่เซียงเฟย
8. บทที่ 8 ปิ่นไม้ธรรมดา
9. บทที่ 9 มู่ฟ่างเหนียง
10. บทที่ 10 จะไม่ตามไปจริงๆ เหรอ
11. บทที่ 11 กลัวจะไม่มีใครกล้ามาสามีให้เจ้า
12. บทที่ 12 เป็นเช่นนั้น
13. บทที่ 13 รักษาตัวด้วย
14. บทที่ 14 กำชับมา
15. บทที่ 15 เจ้ามาอยู่กับข้าไหม?
16. บทที่ 16 เราไม่มีสิ่งใดติดค้างต่อกัน
17. บทที่ 17 ไข่มุกหมื่นราตรี
18. บทที่ 18 คำตอบ
19. บทที่ 19 หวั่นไหว
20. บทที่ 20 สู่หุบเขา
21. บทที่ 21 ลิงยักษ์
22. บทที่ 22 ท่านป้า
23. บทที่ 23 ท่านป้า
24. บทที่ 24 เหวินเฮ่าหลัน
25. บทที่ 25 ฟื้น
26. บทที่ 26 หิวแล้ว
27. บทที่ 27 ใครจะไปรู้ว่า
28. บทที่ 28 แลกเปลี่ยน
29. บทที่ 29 เข้าวังหลวง
30. บทที่ 30 ข้าแค่รู้สึกคุ้นหน้าท่านหญิง
31. บทที่ 31 ไปกันเถิด
32. บทที่ 32 ว่าอย่างไร
33. บทที่ 33 ไม่ใช่อย่างที่คิด
34. บทที่ 34 ตกน้ำ
35. บทที่ 35 เจ็บตรงไหน
36. บทที่ 36 จะคอยหวังพึ่งผู้อื่นได้อย่างไร
37. บทที่ 37 เหตุใดนางจึงเป็นเช่นนั้น
38. บทที่ 38 มาไม่ถูกเวลา
39. บทที่ 39 แผลแค่นี้จะสักแค่ไหน
40. บทที่ 40 กลับมาเป็นคนเดิม
ย่อ
ขยาย
