บทที่ 15 15

หญิงสาวบังคับเสียงไม่ให้สั่นแต่แม็กซิมิลเลียนกลับเงียบไปนานเลยทีเดียว

“ห้าแสนดอลล่าห์เชียวนะ...เพิร์ลลี่”

“แต่พี่ต้องรอฉันอีกหนึ่งสัปดาห์...ค่ะ...ใช่...พี่ต้องรอนะคะ รักษาตัวดี ๆ อย่าให้ใครรู้ที่อยู่ของพี่”

เธอเตือนพี่ชายก่อนสัญญาณปลายสายจะถูกตัดไป มุกมารินวางโทรศัพท์และประสานมือไว้ใต้คางอย่างครุ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ